به گزارش خط شهر، ماه مبارک رمضان که به نیمه خود میرسد،شعفی در قلب مؤمنين ايجاد شده و درملاء اعلاى الهى نيز كروبيان غرق درشادى و سروراز ولادت روشنايى چشم و میوه دل رسول خدا(صلی الله علیه وآله)هستند. پانزدهم رمضان المبارک مصادف با میلاد حقیقت مظلومی است که این غریب باعظمت درجامعه اسلامی نیز ناشناخته باقی مانده است.شخصیتی که حضرت ختم المرسلین(صلی الله علیه وآله)درباب فضائلش فرمود:(أماالحسن،فإنّه ابنی و ولدی،وبضعة منى،وقرة عينى وضياء قلبى،وثمرة فؤادى،وهو سيدشباب اهل الجنة و حجة الله على الأمة،أمره امرى،و قوله قولي،من تبعه فإنه مني و من عصاه فليس مني.امّا حسن،اوپسرمن وفرزند من وپاره تنم و روشنایی چشمم و نور دلم ومیوه قلبم است. او سرور جوانان اهل بهشت و حجّت خداوند بر امّت است دستور او دستور من،سخن او سخن من است.هرکس از اوپیروی کند،از من است و هرکس نافرمانیش نماید از من نیست.۱)
ولادت مجتبای ربوبی و آئینه تمام نمای پیامبر(صلی الله علیه وآله)خود محشری درماه صیام برپاکرده تا رهپویان طریقت پیشوای دوم شیعیان درمسیر ملکوتی حضرتش گام برداشته و به سرمنزل مقصود برسند.امام همامی که قلب مطّهر و منوّرش سراپرده محبّت خدای رحمان و پروردگار رحیم است. چه زیبا سرود شهریار شهر ادب:
آفرینش،کتاب حکمت اوست
درس عشق،آن الف قامت اوست
هرکه خواند از کتاب او الفی
هرقدوقامتی قیامت اوست
درطبیعت به هر صلا وسکوت
گوش دل واکنی،حکایت اوست
درماه مبارک رمضان که به حسب روایت(شهر القیام)نام گرفته است،روزه داران باید نسبت به کسب مکارم اخلاقی قیام نموده و روح خویش را از رذائل تطهیر نمایند.از جمله مکارم الهی،رسیدگی به اخلاق خویشتن است.چه زیباست درهنگامه ولادت کریم اهل بیت امام حسن مجتبی(علیه السلام)،علاوه برمعرفت به ساحت قدس حضرتش به سیره عملیِ حیات طیبه آن امام بزرگوار در زندگی جامه عمل بپوشانیم.از جمله مسائل بسیارمهمی که درجامعه امروز ماحائز اهمیت فراوانی است ودر کلمات مبارکه امام حسن مجتبی(علیه السلام)به چشم می خورد مبحث مهم(اخلاق)است.دردورانی که عدّه ای ارزش ومنزلت انسان را درمقام،ثروت،ارتباطات اجتماعی و تعاملات سیاسی می دانند،امام مجتبی(صلوات الله علیه)نیکوترین و بهترین معیارها و ارزشهارااخلاق خوب و پسندیده می دانند.لذا می فرمایند:(إنّ أحسن الحسن الخلق الحسن. قطعا بهترین خوبی،اخلاق نیکوست.۲)مصداق عملی این فرمایش گهربار،سیره امام حسن مجتبی(علیه السلام)،درمقابل دشمنان حضرتش بوده است.آن زمانی که مسلمانان به آن امام عظیم الشأن(علیه السلام)به دلیل نرمش قهرمانانه بامعاویه طعنه می زنند بابزرگواری اهانت ها را پاسخ می گوید.
وقتی که اغوا شدگان تبلیغات معاویه شدیدترین و بدترین بی حرمتی هارا به حسن بن علی بن ابی طالب(صلوات الله علیهما)می کردند،آن اسوه کرامت با زیباترین وجه ممکن به آنهاپاسخ می دادندوبااین شیوه عملا حسنیّت خویش را ابراز می نمودند.زیرا چنین اشخاصی نسبت به اخلاق پیامبرگونه و شخصیت کریم اهل بیت(علیهم السلام)جاهل بودند.آن امام بزرگوار باچنین سیره ای به ماشیعیان آموخت که شیوه برخورد با جاهلان نسبت به جایگاه آل الله(علیهم السلام)متفاوت بابرخوردبامعاندینی است که آن ذوات مقدّسه و معصوم را می شناسند.پس چه زیباست عاشقان آن اسوه مهروعطوفت درماه مبارک رمضان روح خویش رادرچشمه سارمکرمتهای امام مجتبی(علیه السلام)شستشو داده و قلب خودرا دردریای زلال کلمات آن حضرت جلا دهندوبادرس گیری از خلق نیکوی ایشان فضای زندگی فردی واجتماعی خویستن را منّور سازندتادرعصرغیبت کبرای آخرین ذخیره از دودمان نبوّت و امامت بهترین مُبَّلِغ برای مکتب اهل بیت(علیهم السلام)باشند.
علی دیلمی
(۱):امالی شیخ صدوق(ره)ج ۲،ص۱۰۰، فرائد السمطین،ج۲،ص۳۵
(۲):الخصال،ص۲۹
ثبت دیدگاه