به گزارش خط شهر، تالاب بین‌المللی هورالعظیم که بخشی از آن در ایران و بخشی در عراق واقع شده، طی هفته‌های اخیر بار دیگر دچار آتش‌سوزی وسیع و پی‌درپی شده و دود غلیظ آن بارها آسمان استان خوزستان را پوشانده است. در حالی که مردم این استان با گرمای بالای ۵۰ درجه، بحران آب و فشار اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کنند، اکنون با تهدیدی زیست محیطی و بهداشتی نیز روبه‌رو هستند که تبعات آن از مرزهای استان فراتر خواهد رفت.
آتش‌سوزی در این تالاب، به معنای سوختن شریان حیاتی جنوب غرب کشور است؛ و اثرات آن مستقیماً سلامت مردم، اقتصاد محلی، کشاورزی، و حتی امنیت غذایی را هدف قرار می‌دهد.
آسیب‌های گسترده برای خوزستان و ایران
۱. افزایش شدید آلودگی هوا:
دود ناشی از آتش‌سوزی‌های هور، روزهاست که شهرهای خوزستان از جمله هویزه، سوسنگرد، بستان و اهواز را تحت تأثیر قرار داده و سلامت هزاران شهروند، به‌ویژه کودکان و بیماران تنفسی، را تهدید می‌کند.
۲. شتاب در خشکیدگی و نابودی تنوع زیستی:
نابودی پوشش گیاهی، مرگ آبزیان و پرندگان مهاجر، و تخریب بوم‌سازگان هور، زنگ خطری برای کل اکوسیستم جنوب کشور است.
۳. تشدید بحران ریزگردها و مهاجرت اقلیمی:
کاهش رطوبت و پوشش گیاهی در هور، به‌طور مستقیم منجر به افزایش کانون‌های تولید گردوغبار شده و موج جدیدی از مهاجرت اقلیمی و نارضایتی اجتماعی را در پی دارد.
چه باید کرد؟ راهکارهای ضروری برای کنترل و پیشگیری
۱. تشکیل ستاد ملی بحران زیست‌محیطی برای هورالعظیم:
رسیدگی به هور باید از سطح استانی به سطح ملی ارتقا یابد. نیاز به ورود جدی دولت و تخصیص بودجه فوری برای مهار آتش، تأمین تجهیزات هوایی، و مدیریت منابع آبی وجود دارد.
۲. بازگرداندن حق‌آبه تالاب و کنترل پروژه‌های نفتی:
خشک شدن هور در بسیاری از بخش‌ها ناشی از انحراف منابع آبی به سمت پروژه‌های صنعتی و نفتی است. تخصیص منصفانه آب و اجرای دقیق پیوست‌های زیست‌محیطی در صنعت نفت، ضروری است.
۳. دیپلماسی محیط‌زیستی با عراق:
بخشی از آتش‌سوزی‌ها منشأ خارجی دارند. نیازمند همکاری مشترک و دیپلماسی فعال با دولت عراق برای خاموش‌سازی سریع، پایش مرزی و مدیریت مشترک تالاب هستیم.
۴. پایش مستمر، نظارت ماهواره‌ای و هشدار سریع:
تجهیز محیط‌بانان و نهادهای استانی به سامانه‌های پایش هوشمند، پهپاد، و ایستگاه‌های هشدار سریع آتش‌سوزی، به کاهش خسارات و واکنش سریع کمک می‌کند.
۵. آموزش و مشارکت مردم محلی:
جوامع محلی، نخستین قربانیان این فاجعه‌اند، اما می‌توانند نخستین مدافعان آن هم باشند. با آموزش، توان‌افزایی و مشارکت مردم، می‌توان بخشی از آتش‌سوزی‌ها را پیشگیری یا مهار کرد.
کلام آخر؛ فریاد بی‌صدای تالاب
هورالعظیم در آتش می‌سوزد، اما آنچه از آن مهم‌تر است، سکوت سنگین در برابر سوختن هویت خوزستان و زیست‌بوم ایران است. ما نمی‌توانیم در برابر از بین رفتن یک ثروت ملی، تنها نظاره‌گر باشیم.اگر امروز نجاتش ندهیم، فردا نه فقط خوزستان، که کل کشور باید بهای آن را بپردازد.
ثبت دیدگاه