به گزارش خط شهر در این یادداشت آمده است:
دستاوردهای تاریخی ایران در جنگ مستقیم با دشمنان راهبردی
۱. نمایش قدرت بازدارندگی فعال ایران:
در این جنگ، ایران نشان داد که نه‌تنها توانایی دفاع از منافع خود را دارد، بلکه می‌تواند به شکل مستقیم و تهاجمی، اهداف نظامی دشمنان دیرینه خود—اسرائیل و آمریکا—را مورد هدف قرار دهد، آن هم با اتکا بر ظرفیت‌های بومی و بدون وابستگی به قدرت‌های خارجی.
۲. شکستن هیمنه نظامی آمریکا و اسرائیل:
عملیات‌های دقیق و گسترده نیروهای مسلح ایران، سامانه‌های پدافندی آمریکا و اسرائیل را با چالش جدی مواجه کرد. شکست نسبی سامانه‌های گنبد آهنین و تجهیزات پیشرفته آمریکایی، ضربه‌ای سنگین به ادعای برتری نظامی آن‌ها بود.
۳. هم‌افزایی بی‌سابقه جبهه مقاومت تحت فرماندهی مشترک:
در این جنگ، ایران نه‌تنها مستقیماً وارد عمل شد، بلکه جبهه‌ای منسجم و هماهنگ از نیروهای مقاومت در منطقه را با مدیریت یکپارچه راهبری کرد، که نشان از انتقال عملیاتی مفهوم «امت واحده» به میدان نبرد بود.
افق پیشرفت کشور پس از این پیروزی راهبردی
ایران اکنون در جایگاهی ایستاده که پیروزی نظامی‌اش نه‌تنها در سطح میدان، بلکه در عرصه راهبردی نیز به رسمیت شناخته شده است. این پیروزی می‌تواند سکوی پرتابی برای توسعه پایدار، استقلال اقتصادی، و تثبیت جایگاه جهانی ایران باشد.
راهکارهای ملی برای تثبیت و تعمیق دستاوردها
۱. تحول در اقتصاد جنگ‌محور و تقویت زیرساخت‌های حیاتی:
همان‌طور که ایران توانست در میدان نبرد خودکفا باشد، اکنون زمان آن است که با همان اراده و مدیریت جهادی، در حوزه‌های انرژی، غذا، دارو و فناوری‌های نوین نیز به استقلال کامل برسیم.
۲. دیپلماسی قدرتمند پساجنگ با محوریت اقتدار:
سیاست خارجی ایران باید مبتنی بر قدرت میدان، وارد فاز نوینی از دیپلماسی شود؛ تمرکز بر بلوک‌بندی‌های نوظهور شرق (چین، روسیه، بریکس) و بهره‌گیری از ضعف نظام غرب در مواجهه با ایران، فرصتی راهبردی است.
۳. تقویت پیوست رسانه‌ای و جنگ روایت‌ها:
همان‌گونه که جنگ نظامی با اقتدار پیش رفت، در جنگ نرم و روایت‌سازی نیز باید به‌صورت سازمان‌یافته وارد شد. روایت این پیروزی در افکار عمومی جهانی باید به دست ایران مدیریت شود.
۴. وحدت ملی و سرمایه‌گذاری بر نسل جوان:
پیروزی در جنگ تنها آغاز راه است. برای حفظ و تعمیق آن، نیاز به وحدت داخلی، مشارکت نخبگان و جوانان در فرآیندهای کلان کشور، و ارتقاء نظام آموزشی و علمی داریم.
در پایان؛
جنگ ۱۲ روزه، صرفاً یک نبرد نبود؛ آغاز عصر جدیدی از مواجهه آشکار ایران با ساختار سلطه جهانی بود. ایران اکنون در نقطه‌ای ایستاده که نه‌تنها می‌تواند از خود دفاع کند، بلکه می‌تواند آرایش منطقه‌ای و جهانی را به نفع آرمان‌هایش تغییر دهد. این فرصت تاریخی، نیازمند هوشیاری ملی، راهبردهای دقیق و هم‌افزایی همه‌جانبه در مسیر تمدن‌سازی نوین ایرانی-اسلامی است.
ثبت دیدگاه