به گزارش خط شهر در این یادداشت آمده است:
تاریخ را که مرور میکنیم برای برپایی جشن ۹ ربیع الاول بهانه های مثبت و منفی فراوانی ذکر میکنند،بهانه های مثبتی مانند: ازدواج پیامبر اعظم(صلی الله علیه وآله) با ام المومنین حضرت خدیجه کبری(سلام الله علیها) و یا به درک واصل شدن عمر سعد توسط مختار ثقفی و بهانه های منفی مانند: از بین رفتن خلیفه دوم توسط ابولولو را دلیلی برای جشن نهم ربیع الاول قرار داده و جشن هایی در برخی از مناطق برقرار میکنند. باید دقت وبصیرت را قرین یکدیگر قرار داد که اگر جشن های این روز در جهت مثبت مانند: ازدواج رسول خدا(صلی الله علیه وآله)با حضرت خدیجه کبری(صلوات الله علیها)و یا به درک واصل شدن عمر سعد باشد بسیارنیکوست،اما زمانیکه چنین مجالسی برای لعن و طعن به مقدسات اهل سنت باشد،نه تنها نتیجه مثبت نداشته و اتحاد جامعه را مورد هدف قرارمیدهد ، بلکه با تقویت چنین محافل منفی هویت سازی شیعه نیز صورت نخواهدگرفت و مطلوب ائمه هدی(علیهم السلام) حاصل نخواهدشد.اگر مجالس نهم ربیع برای ازدواج پیامبرعظیم الشان اسلام(صلوات الله علیه وآله)با حضرت خدیجه(سلام الله علیها)باشد میتوان در موردسبک زندگی آن بزرگواران وسایر اهل بیت عصمت وطهارت (علیهم السلام) سخن گفت و خانواده محمدی تربیت نمود تا اجتماع نبوی برای حرکت در مسیر امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف)گام بردارند. اگر چنین مجالسی برای به درک واصل شدن عمر سعد باشد که مبنای تولی و تبری وبصیرت افزایی درعصرغیبت حضرت حجت(صلوات الله علیه)ودر مقابل دشمنان شریعت خواهندشد، ولی اگر مجالس این چنینی در روز نهم ربیع الاول برای از بین رفتن خلیفه اول باشد،آیا ثمره ی مطلوب دین و پیشوایان اسلام حاصل می شود؟آیا دشمنان قرآن و اهل بیت عصمت و طهارت(علیهم صلوات الله) زودتر به هدف خویش که اختلاف افکنی و شکستن صفوف مسلمانان است نخواهند رسید؟ در تواریخ متعدد ۲۷ ذی الحجه را روز از بین رفتن خلیفه دوم میدانند و چون این شخص باعمر سعد شباهت اسمی دارد عده ای فکر میکنند که خلیفه دوم در روز نهم ربیع از بین رفته است.به هر نحوی که باشد محور جشنهای نهم ربیع الاول و سطح علمی و معنوی را در این حد پائین آورد که سرور شیعه بخاطر از بین رفتن خلیفه دوم باشد. محافل شیعه ، مجلس ارتقا فکری و محل شکل گرفتن هویت آنان است.درست است خلفای بنی امیه و بنی عباس سهمگین ترین ضربات را به پیکره دین وجامعه اسلامی وارد کردند و انحرافاتی که در حال حاضر در بین مسلمانان مشاهده میشود نتیجه عدم آگاهی و بدعت ها و طاغوت مسلکی خلفاست،اما در حال حاضر باید علاوه بر تبیین صحیح و مبتنی بر ادب و اخلاق ، عقاید حقّه تشیع در محافل دینی و در آثار علمی نویسندگان پای را از دایره اتحاد سیاسی خارج ننهاده و با برگزاری محافل تفرقه انگیز به اسم تولی و تبری آب به آسیاب دشمن نریزیم.
در ۹ ربیع باید چگونه تولی و تبری نمائیم؟
سال های متمادی بود که از دوران صفویه و حتی قبل از آن جشن هایی در برخی از بلایاد اسلامی برقرار میشد که نه تنها جنبه مثبتی نداشت، بلکه نتیجه آن تفرقه در صفوف مسلمانان بود.اما به برکت ظهور انقلاب اسلامی و تفکر نورانی بنیانگذار عظیم الشان نظام مقدس جمهوری اسلامی حضرت آیت الله العظمی امام خمینی(قدس سره الشریف)جشن نهم ربیع به سمت نتایج مثبت جهت دهی شد و پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی روز نهم ربیع الاول بعنوان آغاز امامت ولایت و امامت قطب عالم امکان، بقیه الله الاعظم، ولی عصر حضرت مهدی موعود موجود(عجل الله تعالی فرجه الشریف) جشن گرفته می شود. اگر چه در زمان شهادت ائمه هدی(علیهم السلام)،پیروان آن پیشوایان هدایت مرسوم نبود که امام بعدی تبریک بگویند و یا جشن امام بعدی را پس از شهادت امام قبل برگزار کنند ، ولی چون حضرت قائم(صلوات الله علیه و عجل الله تعالی فی فرجه) بعنوان آخرین ذخیره از دودمان رسالت و امامت است و جامعه اسلامی باید علاوه بر معرفت به جایگاه آن امام همام و زمینه سازی برای ظهور یگانه منجی عالم بشریّت ، برای خود سازی و در حقیقت هویّت سازی خویش به ساحت مقدس آن امام باعظمت ابراز محبت نموده و نفس خویش را با حضور در محافل آل الله(علیهم السلام) از آلایش های باطنی پالایش نمایند. جشن نهم ربیع الاول باعنوان آغاز امامت حضرت مهدی(صلوات الله علیه)علاوه بر اینکه تعظیم شعائر الهی است،هنگامه شناخت امام قائمی است که غائب است نه صرفا پیشوای مقدسی که غائب است. اگر هویت ما در عصر غیبت کبری در مجالس ائمه هدی(علیهم السلام)شکل گرفت،عاشق امام قائم میشویم و حاضریم همانند شهدای مظلوم انقلاب اسلامی ، شهیدان گلگون کفن هشت سال دفاع مقدس و شهدای گرانقدر مدافع حرم برای زمینه سازی ظهور امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) جان بدهیم، اما اگر هویت ما در محافل اهل بیت(علیهم السلام)به گونه ای شکل گرفت که بی دغدغه باشیم و دست روی دست بگذاریم تا حضرت ظهور نموده و ایشان شخصا متکفل رفتن مفاسد و مرمت خرابیهای جامعه دینی باشند باید گفت ما صرفا عاشق امام غائب هستیم نه امام قائم.بدیهی است که در مجالس دینی باید ائمه اطهار(علیهم السلام)را به گونه ای که بودند معرفی نمایند،نه به گونه ای که سخنوران خود میپسندند.قطعا خاندان عترت(علیهم السلام) پیشوایان گوشه گیری نبوده اند و سراپای وجودشان مملو از علم،عصمت،معنویت،اخلاق،مردم داری،شجاعت ،حماسه و جهاد علیه استکبار وطواغیت بوده است و گرنه آن معادن نور را نهایت مظلومیت به شهادت نمیرساندند.امام عصر(علیه السلام)نیز خلاصه ای از همه انبیا و ۱۳معصوم است که علاوه بر دارا بودن علم ماکان و مایکون ،همانند اجدادطاهرینش دارای روحیه حماسه و جهاد در مقابل مستکبران عالم است و گرنه امام ساکت و صرفا مقدس نمیتواند منتقم خون مظلومین عالم بلاخص سالارشهیدان حضرت اباعبدالله الحسین(صلوات الله علیه)و شهدای مظلوم و به خون غلطان کربلا باشد. پس نباید از ساختن هوّیت غنی شیعی در جشن های ۹ ربیع غافل بود و جامعه اسلامی باید به تربیت نفس و زمینه سازی برای ظهور بقیه الله الاعظم حضرت ولی عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف)همت مضاعف داشته باشند و برای معرفت افزایی به جایگاه امام قائم ولی غائب خویش همت گمارند تا به هویتی همانند شهدا دست یافته و در مسیر یاری امام خویش تا پای بذل جان حرکت نمایند.
امین بهرامی(شریعت شوشتری)
ثبت دیدگاه